De Europese Unie wil de kopersbescherming verder uitbreiden zodat het ook digitale producten omvat. Het initiatief maakt deel uit van het plan om een eenduidige digitale Europese markt te realiseren. Hierbij zullen landen binnen de EU opereren onder dezelfde wet- en regelgeving. Naast het aan banden leggen van geoblocking etc., maakt het verbreden van de kopersbescherming deel uit van het grootschalige plan onder leiding van Andris Ansup.
Een opmerkelijke wijziging in het huidige beleid is dat de bewijslast niet langer bij de consument ligt: dus wanneer een digitaal product niet goed functioneert, hoeft de koper niet langer aan te tonen dat het gekochte product niet goed werkte bij aanschaf. Deze verantwoordelijkheid komt nu dus bij de verkoper te liggen. Europese consumentenorganisatie BEUC is echter teleurgesteld dat deze bewijslast, die dus bij de verkoper moet komen te liggen, slechts een jaar van toepassing is. Dit houdt namelijk ook impliciet in dat de garantieperiode voor digitale diensten eveneens blijft steken op één jaar.
Koperbescherming ook van toepassing op social media
Een opmerkelijke toevoeging aan de huidige wet- en regelgeving, is dat ook ‘gratis’ diensten zoals FaceBook en Google ook onderworpen zullen worden aan de kopersbescherming; BEUC stelt dat dit noodzakelijk is, aangezien gebruikers van deze gratis platforms feitelijk ‘betalen’ middels het verschaffen van persoonlijke gegevens en data. Om deze reden vindt de BEUC kopersbescherming voor dergelijke gratis online diensten niet meer dan logisch. Echter is de kopersbescherming ook hier beperkt: enkel het verschaffen van persoonlijke gegevens wordt hierin opgenomen. De beoogde wetgeving zal dus niet van toepassing zijn op gegevens die anoniem zijn vergaard. De BEUC ziet dit als een tegenslag, maar deze organisatie richt zich natuurlijk op het belang van de koper en niet de verkoper.
Streaming: de grenzen vervagen
Naast het aanpakken van de beperkingen op de kopersbescherming, heeft de EU ook de intentie om de beperkingen bij het gebruik van online streaming te herzien. Zo zou je dus je streamingdiensten overal kunnen gebruiken, ook in het buitenland. Het streven is om dit per 1 januari 2018 in te voeren. De nieuwe regels hieromtrent zijn enkel van toepassing op betaalde streaming zoals Netflix, etc.
De vraag is echter hoeveel consumenten nu werkelijk proberen dergelijke diensten vanuit het buitenland te gebruiken. Uit een onderzoek van eind 2015 is gebleken dat minder dan 1 op de 10 Europeanen ook daadwerkelijk heeft gepoogd om te streamen in het buitenland. Hierbij is het onderscheid tussen betaalde en gratis diensten niet eens toegepast, wat toch vragen oproept over hoeveel hinder Europese consumenten hierbij daadwerkelijk ondervinden.
Grenzeloos?
Er valt natuurlijk wat te zeggen voor het verscherpen/uitbreiden van de kopersbescherming, met name in het geval van toch (bijna) onmogelijke maatstaven. Zo is het voor een consument toch lastig om aan te tonen dat gekochte software niet goed werkt. Er zijn echter wat beperkingen: vooral bij digitale downloads van bijvoorbeeld films zal de consument expliciet moeten instemmen met de voorwaarden en kan er vervolgens niet altijd een beroep worden gedaan op kopersbescherming. Hoe dan ook, het verbreden van de kopersbescherming en het geleidelijk opheffen van digitale grenzen duidt wederom op significante verschuivingen in het e-commercelandschap.
Bron: RTL Z